Први замкови пројекта "Круне река"
BEOGRADSKA TVRĐAVA (Србија)
Život na grebenu nad ušćem Save u Dunav u kontinuitetu traje više od dva milenijuma. Danas, Beogradska tvrđava i park Kalemegdan, zajedno, predstavljaju spomenik kulture od izuzetnog značaja, mesto održavanja mnogobrojnih sportskih, kulturnih i umetničkih manifestacija. Ali, istorija Beogradske tvrđave, možda i najburnija u celoj Evropi, uzrokovana njenim strateški povoljnim položajem.
Tvrđava je kontrolisala pristup Panonskoj niziji i plovidbu Savom i Dunavom. Ona je štitila granicu između Rimskog carstva i varvarskih zemalja, preko Dunava i granicu između Otomanskog i Austougarskog carstva, što objašnjava zašto je toliko često u istoriji uništavana.
Rimljani su bili prvi koji su ovde sagradili tvrđavu, krajem I veka.
Preko teritorije Beograda u nekoliko navrata prošla je mnogobrojna i raznolika krstaška vojska. Posle krstaških najezdi 1096. i 1147, u Trećem krstaškom ratu 1189. godine Beograd je bio stecište krstaške vojske Fridriha I Barbarose.
Tokom čitavog XIII veka Beograd se sa manjim prekidima nalazio u rukama Ugara.
Srpski kralj Dragutin se na saboru u Deževu 1282. godine odrekao prestola u korist svog mlađeg brata Milutina i dobio je na upravu deo srpske zemlje. Dragutin je bio oženjen Katarinom, kćerkom ugarskog kralja Stefana V, od koga je sredinom 1284. dobio na upravljanje Mačvu sa Beogradom. Beograd je bio srpski do Dragutinove smrti 1316. godine. Kralj Milutin je marta 1316. zaposeo oblast kojom je upravljao Dragutin i držao je sve do 1319. godine, kada su Ugari preduzeli ofanzivu i osvojili Beograd. Iako su potonji srpski vladari, car Stefan Dušan i knez Lazar u nekoliko navrata ratovali sa Ugarima, situacija se nije bitno izmenila – Beograd se do početka XV veka nalazio u rukama Ugarske.
Posle bitke kod Angore (1402) Stefan Lazarević, sin kneza Lazara, dobio je od vizantijskog cara titulu despota, a od ugarskog kralja Žigmunda Beograd na upravljanje. Tako je, diplomatskim putem, 1404. godine Beograd prvi put postao prestonica srpske države – njeno vojno ekonomsko i kulturno sedište. Unutar zamka nalazio se dvor, jedna naspram druge velike kula Nebojša i Bojša, kuće vlastele, kapela, biblioteka i riznica. Za vlade despota Stefana Lazarevića Beograd je doživeo svoj ekonomski i kulturni procvat.
Posle smrti despota Stefana 1427. godine Beograd ponovo dolazi u ruke Ugara koji, zbog sve češćih napada turske vojske, ojačavaju i dograđuju tvrđavu.
Početkom XIX veka, posle ubistva zapovednika beogradskog grada Hadži Mustafa-paše, janičari su uspostavili svoju vlast u gradu i okolnim selima. Janičarska strahovlada i događaji oko seče knezova doveli su do buđenja nacionalne svesti i podizanja Prvog srpskog ustanka 1804. godine na čelu sa Karađorđem Petrovićem. Ustanici su krajem 1806. osvojili varoš, a početkom 1807. i Tvrđavu. Posle propasti ustanka 1813. godine Turci ponovo gospodare Tvrđavom do svog konačnog odlaska iz Beograda. Na Kalemegdanu je turski komandant Beograda predao ključeve grada knezu Mihailu Obrenoviću 6/19. aprila 1867. godine. Turske vojničke straže zamenjene su srpskim vojnicima, a pored zastave Turske podignuta je i zastava Srbije. Posle ovog perioda Tvrđava gubi značaj vojnog uporišta. Prvi radovi na parkovskom uređenju Kalemegdana počeli su 1869. godine.
Marta 1891. prosecane su staze i posađeno drveće, a 1903. godine izgrađene je Malo stepenište, prema Francuskoj ulici, po projektu Jelisavete Načić, prve žene arhitekte u Srbiji, a 1928. godine i Veliko stepenište po projektu arhitekte Aleksandra Krstića. U Prvom svetskom ratu porušene su sve stare građevine unutar zidina, dok su bedemi Tvrđave znatno oštećeni. Između dva svetska rata park dobija današnji izgled. Tada započinju i prva arheološka istraživanja Tvrđave koja u kontinuitetu traju do danas. Od 1946. godine Beogradska tvrđava i Kalemegdan stavljeni su pod zaštitu države
Дворац Братислава (Словачка)